Ponieważ ustawodawca przewidział cztery rodzaje postępowania restrukturyzacyjnego, przepis art. 191 ust. 1 p.r. stanowi, że wszczęcie kolejnego postępowania restrukturyzacyjnego jest niedopuszczalne, jeżeli wcześniejsze postępowanie restrukturyzacyjne nie zostało zakończone lub prawomocnie umorzone. Ponadto zgodnie z art. 152 p.r. objęcie układem wierzytelności objętej innym układem jest niedopuszczalne, chyba że układ ten został uchylony.
Od wyrażonej w art. 191 ust. 1 p.r. zasady zakazu kumulatywnego prowadzenia w stosunku do tego samego dłużnika więcej niż jednego postępowania restrukturyzacyjnego ustawodawca wprowadził wyjątki.
Po pierwsze, zgodnie z art. 191 ust. 2 zd. 1 p.r. możliwe jest kumulatywne prowadzenie postępowań dotyczących układów częściowych, jeżeli objęci są nimi verba legis „różni wierzyciele” (chodzi tu raczej o różne wierzytelności; np. każdorazowo wierzycielem może być Skarb Państwa ale co do różnych wierzytelności). Dłużnik może jednocześnie prowadzić dwa, trzy, a – teoretycznie – nawet więcej postępowań celem zawarcia układów częściowych; w każdym z tych postępowań muszą występować przynajmniej dwaj wierzyciele. W oparciu o istniejący stan prawny może pojawić się następując sytuacja: dłużnik doprowadza do wszczęcia pierwszego postępowania restrukturyzacyjnego obejmującego tylko niektóre z wierzytelności powstałe przed dniem układowym (art. 189 ust. 2 p.r.) albo przed dniem wszczęcia przyspieszonego postępowania układowego (art. 189 ust. 1 p.r.). Następnie doprowadza do wszczęcia drugiego postępowania restrukturyzacyjnego którym może objąć wierzytelności powstałe przed pierwszym dniem układowym/ dniem wszczęcia pierwszego przyspieszonego postępowania układowego i/lub wierzytelności powstałe po pierwszym dni układowym/ dniu wszczęcia pierwszego przyspieszonego postępowania układowego (należy pamiętać, że przepis art. 211 ust. 2 p.r. przewiduje dużą elastyczność dla ustalenia dnia układowego; dzień układowy nie jest wynikiem rozpoznania sprawy przez sąd restrukturyzacyjny w przypadkowym dniu ale świadomym wyborem dłużnika). Kumulatywnie prowadzone postępowania restrukturyzacyjne celem zawarcia układów częściowych mogą być różnego rodzaju, w granicach art. 182 ust. 1 p.r.
Z uwagi na dopuszczalność jednoczesnego prowadzenia postępowań restrukturyzacyjnych celem zawarcia różnych układów częściowych ustawodawca wprowadza imperatyw ujednolicenia pewnych elementów proceduralnych. Zgodnie z art. 191 ust. 2 zd. 2 p.r. w przypadku postępowania o zatwierdzenie układu dłużnik zawiera umowę z tym samym nadzorcą układu, a w przyspieszonym postępowaniu układowym, sąd rozpoznający późniejszy wniosek powołuje do pełnienia funkcji nadzorcy sądowego i sędziego-komisarza te same osoby, które pełnią funkcje we wcześniej wszczętym postępowaniu, chyba że istnieją ku temu przeszkody. Niemniej celem zawarcia układów częściowych możliwe jest prowadzenie jednocześnie różnych typów postępowań restrukturyzacyjnych w ramach których następuje przyjęcie układów częściowych: postępowania o zatwierdzenie układu i przyspieszonego postępowania układowego.
Po drugie, w toku postępowania sanacyjnego prowadzonego w stosunku do dłużnika (obojętne czy wszczętego na wniosek dłużnika czy na wniosek wierzyciela) dopuszczalne jest złożenie wniosku o zatwierdzenie układu częściowego lub wniosku o otwarcie przyspieszonego postępowania układowego, w którym ma zostać przyjęty układ częściowy, pod warunkiem że wierzyciele objęci układem częściowym są wierzycielami nieobjętymi układem z mocy prawa oraz nie wyrazili zgody w postępowaniu sanacyjnym na objęcie ich układem (art. 192 ust. 1 p.r.).
W takim wypadku, otwierając przyspieszone postępowanie układowe celem zawarcia układu częściowego, sąd nie powołuje nadzorcy sądowego oraz sędziego-komisarza. Funkcję sędziego-komisarza i nadzorcy sądowego pełnią sędzia-komisarz i zarządca powołani w postępowaniu sanacyjnym (art. 192 ust. 2 p.r.). Zatwierdzenie układu częściowego w innym postępowaniu restrukturyzacyjnym nie wpływa na tok postępowania sanacyjnego. Treść układu częściowego może przewidywać, że układ będzie skuteczny po prawomocnym zatwierdzeniu układu przyjętego w postępowaniu sanacyjnym (art. 192 ust. 3 p.r.). Ustawodawca pozwala na funkcjonalne połączenie obu układów.
Blog