Droga wewnętrzna to inaczej droga niepubliczna w rozumieniu ustawy z dnia 21 marca 1985r. prawo o ruchu drogowym( Dz.U. z 2007r. Nr 19, poz.115 z późn. zm.). Definicja drogi niepublicznej w swoim zakresie obejmuje między innymi drogi zlokalizowane na terenach prywatnych.

 

Zgodnie z art. 1 ust.1 ustawy prawo o ruchu drogowym ustawa ta reguluje zasady ruchu na drogach publicznych. Z zapisu tego wprost wynika, że ustawa prawo o ruchu drogowym nie ma zastosowania na drogach wewnętrznych.

 

W art. 1 ust. 2 omawianej ustawy wprowadzono wyjątek od tej zasady, zgodnie z którym przepisy ustawy prawo o ruchu drogowym obowiązują również na drogach niepublicznych jeżeli jest to konieczne do uniknięcia zagrożenia bezpieczeństwa uczestników tego ruchu. W doktrynie wskazuje się że, sytuacja to ogranicza się jedynie do przepisów które regulują bezpieczeństwo ruchu (a zatem nie obejmuje przepisów porządkowych), a ponadto jedynie do miejsc, w których możliwość wystąpienia zagrożenia bezpieczeństwa dla uczestników ruchu jest realna.

 

W związku z powyższym należy stwierdzić, że co do zasady na drogach wewnętrznych przepisy ustawy o ruchu drogowym nie obowiązują.

 

Dopuszczalność posługiwania się znakami drogowymi, została na mocy ustawy o ruchu drogowym, zastrzeżona jedynie dla zarządców ruchu, co oznacza że właściciele dróg wewnętrznych nie mogą posługiwać się na nich znakami drogowymi.

 

Jednocześnie zasady zarządzania oznakowania dróg wewnętrznych reguluje rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 24 stycznia 1986r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o drogach publicznych (Dz.U. Nr.6, poz.33).

 

Zgodnie z §29 przytoczonego rozporządzenia oznakowanie dróg wewnętrznych odbywa się za pomocą tablic wskazujących początek i koniec drogi wewnętrznej oraz tablic porządkowych ustalających zakazy, nakazy, ostrzeżenia oraz informacje.

Następnie w §30 sprecyzowano, że początek drogi wewnętrznej oznacza się na tablicy o wymiarach 100 x 40 centymetrów (dłuższy bok stanowi krawędź poziomą) z umieszczonym napisem „droga wewnętrzna” oraz z nazwą zarządcy terenu. Koniec drogi wewnętrznej oznacza się taką samą tablicą, z tym, że powinna ona być przekreślona czerwoną linią.

 

Zgodnie z §31 rozporządzenia zarządzający drogą wewnętrzna może umieszczać tablice porządkowe na których stosuje się takie same symbole znaków pionowych oraz takie same zasady ich umieszczania jak na drogach publicznych. Dodatkowo można umieścić informację uściślającą treść znaku drogowego. Tablice porządkowe mają kształt prostokąta w wymiarach 70 x 50 centymetrów (dłuższy bok stanowi krawędź pionową). Jeżeli tablica porządkowa zostanie umieszczona razem z tablicą informujące o początku drogi wewnętrznej to zasady na niej określone obowiązują na całym terenie drogi wewnętrznej. W innym przypadku zasady określone na tablicy porządkowej obowiązują od miejsca w którym tablice umieszczono do kolejnego skrzyżowania dróg wewnętrznych.

 

Złamanie zasad ruchu określonych przez zarządcę na drodze wewnętrznej nie ma charakteru karnego ani administracyjno- karnego. Zarządca drogi w związku ze złamaniem określonych przez siebie zasada może egzekwować swoje prawa na drodze cywilnej- w tym przede wszystkim za pomocą powództwa negatoryjne, a jeżeli niezastosowanie się do zasad ruchu drogowego doprowadziło do wyrządzenia szkody- również do żądania odszkodowania.

 

Możliwe jest opracowanie regulaminu (w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego) dotyczącego zasad poruszania się po drogach wewnętrznych, którego naruszenie będzie skutkowało obowiązkiem zapłaty kary umownej. Stosunki cywilnoprawne mogą być realizowane na drodze pozasądowej. Uznana kara umowna może zostać uregulowana przez osobę odpowiedzialną za naruszenie postanowienia prywatnoprawnego bezpośrednio do rąk uprawnionego pracownika w oparciu o przedstawioną notę księgową. Gdyby osoba odpowiedzialna za naruszenie nie uznała dobrowolnie kary umownej, wówczas niezbędne byłoby skierowanie sprawy do sądu cywilnego z powództwem o zapłatę. W takim przypadku pewną trudność należałoby upatrywać w sferze dowodowej: osoba będąca właścicielem drogi wewnętrznej powinna za pomocą miarodajnych środków dowodowych wykazać fakt naruszenia obowiązku, co np. w przypadku przekroczenia prędkości wiązałoby się z komplikacjami. Przy analizie problematyki regulaminu, należałoby założyć, że osoba będąca właścicielem drogi wewnętrznej zawiera umowę bezpośrednio z kierowcą (osobą fizyczną), którą dopuszcza do poruszania się po swoim terenie na określonych zasadach.

 

Wskazać należy ponadto że zgodnie z art. 98 kodeksu wykroczeń każdy, kto prowadząc pojazd poza drogą publiczną, nie zachowuje należytej ostrożności, czy zagraża bezpieczeństwu innych osób lub nie stosuje się do przepisów regulujących korzystanie z dróg wewnętrznych lub innych miejsc dostępnych dla ruchu pojazdów, podlega karze grzywny albo karze nagany. Przepis ten jednak ma zastosowanie tylko do przepisów powszechnie obowiązujących, nie zaś zasad określonych przez właściciela drogi wewnętrznej.

Blog

28 grudnia 2018
Ruch na drogach wewnętrznych.