Zgodnie z obowiązującą w przepisach o rachunkowości zasadą ostrożności, każdy podmiot jest zobowiązany do dokonywania realnej wyceny wszelkich składników sprawozdań finansowych tak, aby ich wartość bilansowa była jak najbliższa wartości rzeczywistej.
W szczególności w wyniku finansowym należy, bez względu na jego wysokość, uwzględnić m.in. rezerwy na znane jednostce ryzyko, grożące straty oraz skutki innych zdarzeń - także wtedy, gdy zostaną one ujawnione między dniem bilansowym a dniem, w którym rzeczywiście następuje zamknięcie ksiąg rachunkowych.
Ponadto przy tworzeniu rezerw należy również uwzględnić obowiązującą w rachunkowości zasadę istotności. Utworzenie rezerwy jest bowiem wskazane, gdy występuje na tyle duże prawdopodobieństwo, że zajdzie konieczność wywiązania się jednostki z ciążącego na niej obowiązku, a koszty lub straty wymagające poniesienia dla wywiązania się z tego obowiązku są na tyle znaczące, że ich nieuwzględnienie w wyniku finansowym danego okresu spowoduje istotne zniekształcenie obrazu sytuacji majątkowej, finansowej i wyniku finansowego jednostki.
Rezerwy są zobowiązaniami, których termin wymagalności lub kwota nie są pewne. Tworzy się je tylko wtedy, gdy:
można wiarygodnie oszacować kwotę tego obowiązku (tj. zdarzenie, w odniesieniu do którego tworzy się rezerwę, będzie miało miejsce w przyszłości, nieznana jest więc ostateczna wartość zobowiązania, dlatego szacuje się jej wysokość w kwocie możliwie najbardziej zbliżonej do rzeczywistej).
Do zobowiązań, na które tworzy się rezerwy zalicza się:
Nie tworzy się rezerw na zdarzenia związane z przyszłą działalnością jednostki oraz na ogólne ryzyko związane z prowadzoną działalnością
Blog