Czy stosunek do powagi wymiaru sprawiedliwości nie jest naszą „specjalnością” narodową? 

Taki przykład. Samuel Łaszcz Tuczapski pełnił w Rzeczpospolitej różne funkcje urzędnicze, wojskowe, polityczne takie jak: rotmistrz chorągwi wojska kwarcianego, chorąży podolski, poseł na sejm, starosta owrucki, starosta kaniowski, wreszcie prestiżowy strażnik koronny. Łaszcz Tuczapski był weteranem wojen z Turcją, Szwecją, Tatarami, Kozakami. Jednym słowem bohater narodowy. Łaszcz Tuczapski był również dyktatorem mody i influencerem. Jego fryzura (zwana „łaszczówką”) wyznaczyła na długie lata XVII wieku sposób golenia głowy przez szlachtę płci męskiej. O Łaszczu Tuczapskim  wspominał Henryk Sienkiewicz.

Łaszcz Tuczapski był mistrzem w używaniu zdania typu „nie uznajemy tego wyroku”. Łaszcz Tuczapski, jak podliczyli historycy, został skazany 236 razy na banicję. 47 razy był  obłożony infamią za gwałty i rabunki. Niewykonanymi wyrokami sądowymi podbijał sobie delię płaszcza. Słabość wymiaru sprawiedliwości podkopuje siłę państwa.

Blog