Ustawodawca zrezygnował z konieczności badania przez sąd upadłościowy, na etapie ogłaszania upadłości, tzw. moralności płatniczej dłużnika, a w tym winy dłużnika w doprowadzeniu lub pogłębieniu stanu niewypłacalności. W uzasadnieniu projektu ustawy napisano: „obowiązujące rozwiązania, pozwalające na oddalenie wniosku o ogłoszenie upadłości na podstawie ustalenia, że dłużnik doprowadził do swojej niewypłacalności lub istotnie zwiększył jej stopień, są przyczyną znacznych różnic orzeczniczych w poszczególnych okręgach sądowych, przyczyniając się do powstania zjawiska >turystyki< upadłościowej na terenie kraju” (Druk nr 3480 Sejmu VIII Kadencji) „Ewentualne niewłaściwe zachowania dłużnika, niestanowiące przestępstwa lub czynności bezpośrednio nakierowanych na pokrzywdzenie wierzycieli, będą badane na etapie ustalenia planu spłat wierzycieli, a więc wtedy, gdy o zachowaniach dłużnika będą mogli wypowiedzieć się także wierzyciele. Wówczas będzie podejmowana decyzja, czy możliwa jest odmowa oddłużenia upadłego, przy czym możliwość tę ogranicza się do sytuacji celowego działania upadłego nakierowanego na trwonienie majątku, a więc prowadzącego do oczywistego pokrzywdzenia wierzycieli i wynikającego ze złej woli dłużnika” (Druk nr 3480 Sejmu VIII Kadencji). Wprowadzono nowe postępowanie odrębne - postępowanie o zawarcie układu na zgromadzeniu wierzycieli przez osobę fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej. Dopuszczono expresis verbis stosowanie w upadłości konsumenckiej tzw. przygotowanej likwidacji. Zgodnie z art. 491² ust. 1a p.u. w postępowaniu o ogłoszenie upadłości uczestnik postępowania może złożyć wniosek o zatwierdzenie warunków sprzedaży składników majątku o znacznej wartości. Przepisy art. 56a–56h p.u. stosuje się odpowiednio. Zrezygnowano z wyznaczania w upadłości konsumenckiej sędziego – komisarza (dla zrównoważenia braku sędziego – komisarza wprowadzono instytucję skargi do sądu upadłościowego na czynności syndyka – art. 491 ^12a p.u.).

Blog