Merchandising określany bywa jako instrument polegający na aktywności rozgłośni radiowej lub stacji telewizyjnej, wyrażający się w reklamowaniu określonych dóbr w powiązaniu z emitowanym programem podstawowym. Owe dobra zazwyczaj kojarzą się z treścią nadawanej audycji, a z drugiej strony służą podwyższeniu zainteresowania słuchaczy (widzów) nadawaną audycją.[1] Według innego określenia merchandising (personality merchandising) polega na używaniu nazwiska lub wizerunku znanych osobistości do oznaczania towarów lub usług. [2] Korzyści wiążące się z merchadisingiem płyną dla obu stron. Instytucja ta podobnie jak sponsoring służy jako narzędzie do nawiązywania kontaktów z szerokimi kręgami społecznymi. Merchandising rozpoczął swój gwałtowny rozwój już w latach 20 – tych XX w. [3] W omawianym kontekście warto zwrócić uwagę na wyrok Sądu Najwyższego, w myśl którego uprawnienia do reklamy filmu, przysługujące producentowi na podstawie umowy z aktorem, ograniczają się do zasadniczych celów działalności reklamowej i nie mogą pozostawać w sprzeczności z zasadami obowiązującymi w środowisku aktorskim. Zgoda producenta na wydanie pocztówek z wykorzystaniem zdjęć przedstawiających odtworzoną przez aktora postać z filmu nie pozbawia postępowania wydawcy cech działania bezprawnego, jeżeli wyrażenie zgody nastąpiło z naruszeniem granic przysługujących producentowi uprawnień. [4]

Blog