Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1023 z dnia 20.06.2019 r w sprawie ram restrukturyzacji zapobiegawczej, umorzenia długów i zakazów prowadzenia działalności oraz w sprawie środków zwiększających skuteczność postępowań dotyczących restrukturyzacji, niewypłacalności i umorzenia długów, a także zmieniającej dyrektywę (UE) 2017/1132 ( dyrektywa o restrukturyzacji i upadłości) , Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L172/18.

Termin dla transpozycji większości przepisów dyrektywy upływał dnia 17 lipca 2021 r. Państwa członkowskie mogły powiadomić Komisję o potrzebie skorzystania z tej opcji przedłużenia tego okresu maksymalnie o rok tj. do dnia 17 lipca 2022r. Polska formalnie skorzystała z tej opcji przedłużenia. Jako szczególne trudności w wykonaniu dyrektywy wskazano pandemię COVID19. Transpozycji dyrektywy nie dokonano jednak do dnia 17 lipca 2022r. Niemniej jeszcze w poprzedniej kadencji Sejmu został przygotowany kompleksowy projekt ustawy ale trafił zbyt późno do prac legislacyjnych aby zostać przyjęty przez Sejm i Senat.

Należy mieć na uwadze, że każda zmiana w prawie o niewypłacalności wpływająca na działanie systemu teleinformatycznego KRZ wymaga odpowiedniego dostosowania technicznego systemu teleinformatycznego. Tymczasem KRZ dał się poznać jako system wysoce awaryjny. Zatem uchwalić przepisy to jedno, a dostosować do nich KRZ, to drugie. Zatem należy się przygotować na długie vacatio legis podyktowanie względami technicznymi, gdyby doszło do zmian w KRXZ.

Dyrektywa - której ma dotyczyć projekt - ma kilka zagadnień tematycznych.

• Zwraca uwagę na potrzebę wczesnego ostrzegania o niewypłacalności.
• Wprowadzono nowe ramy restrukturyzacji zapobiegawczej.
• Dyrektywa odnosi się do wstrzymywania indywidualnych postępowań egzekucyjnych i narzuca terminy dla „wakacji egzekucyjnych”. Obecnie są one w zasadzie bezterminowe. Taki parasol ochronny jest jednym z czynników odpowiedzialnych za przedłużanie czasu trwania postępowań.
• Ważną częścią dyrektywy jest zagadnienie planów restrukturyzacji.
• W tematyce dyrektywy jest ochrona nowego finansowania, finansowania przejściowego oraz innych transakcji związanych z restrukturyzacją.

Wreszcie dyrektywa ujednolica zagadnienia związane z oddłużeniem – umorzeniem niespłacalnych zobowiązań.

Można dokonać oceny, że dotychczasowe polskie prawo restrukturyzacyjne oparte zostało o bardzo nowoczesna założenia, a zatem nie wymaga jakichś fundamentalnych zmian w związku z instrumentacji dyrektywy. Niemniej nie oznacza, że jest to drobna nowela.

W projekcie ustawy implementującej dyrektywę, przygotowanym jeszcze w poprzedniej kadencji Sejmu podjęto decyzję, że restrukturyzacja zapobiegawcza będzie obejmowała tylko 3 rodzaje postępowań restrukturyzacyjnych (o zatwierdzenie układu, przyspieszone układowe), natomiast poza nawiasem tego pojęcia pozostanie postępowanie sanacyjne, do którego nie będzie się odnosiła ingerencja dyrektywy.

Wypada sformułować postulat aby nowa ustawa nie skomplikowała zanadto już i tak złożonych wymogów formalnych, a w szczególności aby bardzo ostrożnie podchodziła do wymogów formalnych w kontekście restrukturyzacji mikroprzedsiębiorców i małych przedsiębiorców.

Blog