Nie można zgodzić się z poglądem prawnym zaprezentowanym w wyroku Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 7 lutego 2013 r. V ACa 1044/12 według którego teza, że „kwot wpłaconych na konto debetowe nie można zająć dopóki nie będzie na rachunku bankowym dodatniego salda, nie znajduje oparcia w przepisach prawa." W opinii Sądu Apelacyjnego w Gdańsku „bezwzględnie obowiązuje zasada wynikająca z art. 889 i 890 k.p.c., według której bank ma obowiązek przekazywania komornikowi wszystkich kwot jakie wpłynęły na rachunek po jego zajęciu, bez względu na stan salda tego rachunku.” Formułując ten pogląd prawny Sąd nie dokonał jednak ani analizy istoty umowy rachunku bankowego ani istoty zajęcia bankowego ale powołał się głównie na argumenty o charakterze słusznościowym. Zdaniem Sądu Apelacyjnego w Gdańsku niedopuszczalne byłoby „uprzywilejowanie banku w stosunku do wierzycieli prowadzących egzekucję z rachunku bankowego. W przypadku istnienia salda debetowego na rachunku, bank staje się wierzycielem posiadacza tego rachunku i nie występują żadne podstawy prawne pozwalające na przyjęcie, że posiada on pierwszeństwo w zaspokojeniu swych wierzytelności przed wierzytelnościami innych wierzycieli, którzy w ramach prowadzonego postępowania egzekucyjnego wszczęli egzekucję z rachunku bankowego dłużnika.” Wnioskowanie to jest dotknięte poważnym błędem merytorycznym. Nie zachodzi w takim przypadku – wbrew opinii Sądu Apelacyjnego w Gdańsku – uprzywilejowania wierzytelności kredytowej banku gdyż wpłata osoby trzeciej na rachunek bankowy obciążony kredytem nie jest windykacją należności banku z majątku posiadacza rachunku bankowego skoro to bank staje się właścicielem środków pieniężnych wpłaconych przez osobę trzecią na rachunek bankowy. O uprzywilejowaniu wierzytelności jednego z wierzycieli można mówić w przypadku poszukiwania zaspokojenia z majątku dłużnika egzekwowanego przez konkurujących wierzycieli, a taka sytuacja nie ma tu miejsca.

Ponadto prezentowana tu wykładnia prawa nie prowadzi do upośledzenia pozycji prawnej wierzyciela egzekwującego względem pozycji banku. Wierzyciel egzekwujący może przecież wnioskować o zajęcie wierzytelności dłużnika egzekwowanego w stosunku do jego dłużników – osób potencjalnie zasilających rachunek bankowy dłużnika obciążony kredytem. Aktywny wierzyciel egzekwujący może zatem w praktyce „ominąć” negatywne dla niego skutki prezentowanej tu wykładni.

Blog