Forum dla zmiany propozycji układowych

Dłużnik w postępowaniu restrukturyzacyjnym może dokonać zmian, a w zasadzie autokorekty, własnych propozycji układowych nie tylko w dniu i w czasie obrad zgromadzenia wierzycieli, zwołanego celem głosowania nad układem, ale także przed tym konkretnym zgromadzeniem, obradującym nad układem.

Zgodnie z art. 117 ust. 2 PrRestr „na zgromadzeniu wierzycieli dłużnik, zarządca albo nadzorca sądowy mogą zgłaszać zmiany propozycji układowych. W przypadku zgłoszenia przez dłużnika, zarządcę albo nadzorcę sądowego zmian propozycji układowych głos wierzyciela oddany na piśmie za pierwotnymi propozycjami układowymi uważa się za głos oddany za zmienionymi propozycjami układowymi, jeżeli są one korzystniejsze dla tego wierzyciela. Pozostałe głosy traktuje się jako głosy przeciw układowi”. Tyle regulacja ustawy.

Użyty przez ustawodawcę zwrot w brzmieniu: „na zgromadzeniu wierzycieli dłużnik, zarządca albo nadzorca sądowy mogą zgłaszać zmiany propozycji układowych” nie może być interpretowany w ten sposób, że niedopuszczalna jest zmiana propozycji układowych poza forum zgromadzenia wierzycieli, tzn. przed rozpoczęciem obrad zgromadzenia. Każda decyzja dotycząca wykładni przepisów powinna mieć jakiś sens. Można postawić pytanie retoryczne, jaki jest cel ograniczenia możliwości dokonywania zmian propozycji układowych jedynie do formatu „czasowo- przestrzennego” zgromadzenia wierzycieli?

Po pierwsze, przepisy proceduralne powinny być wykładane w sposób zapewniający ekonomiką procedowania. Nie potrzeba większych badań statystycznych aby postawić tezę, że większość oddawanych głosów /przed wejściem w życie KRZ/ to były głosy pisemne (w przypadku postępowań poddanych regulacji KRZ zwrot „na zgromadzeniu wierzycieli” też ma inne znaczenie). Wierzyciele głosujący w sposób ustny na zgromadzeniu stanowili raczej rzadkość. Zatem przyjęcie poglądu, że zmiana propozycji układowych może nastąpić tylko na forum zgromadzenia wierzycieli w istotny sposób komplikowałoby postępowanie restrukturyzacyjne. Z operacyjnego punktu widzenia łatwiej zmienić propozycje układowe (zwłaszcza jeśli dotyczą wielomilionowych kwot) jeszcze przed zgromadzeniem wierzycieli aby przygotować wierzycieli do podjęcia decyzji w przedmiocie poparcia układu w odniesieniu do aktualnych możliwości płatniczych dłużnika.

Po drugie, wykładnie językowa (gramatyczna) cytowanego przepisu pozwala na postawienie tezy, że zwrot na „zgromadzeniu wierzycieli” oznacza również „ w związku ze zgromadzeniem wierzycieli”. Nie chodzi tu o związek czasowo -przestrzenny z faktem odbycia zgromadzenia wierzycieli ale raczej o związek funkcjonalny. Na przykład art. 113 ust. 1 PrRestr stanowi: „na zgromadzeniu wierzycieli można zawrzeć układ, jeżeli w zgromadzeniu uczestniczy co najmniej jedna piąta wierzycieli uprawnionych do głosowania nad układem”. W sytuacji gdy żaden z wierzycieli nie jest fizycznie obecny na ale wszyscy wierzyciele oddali wcześniej głos pisemny, to mimo nieobecności wierzycieli na tym forum dochodzi do możliwości zawarcia układu i uczestnictwa w nim wierzycieli. Można to jeszcze wyjaśnić w inny sposób - przechodząc od juryslingwistyki do logiki formalnej. Zwrot „zgromadzenie wierzycieli” występuje w supozycji prostej (jako realne zdarzenie o skonkretyzowanych konturach czasowych) i w supozycji złożonej (jako pewien konieczny element procesu restrukturyzacji).

Po trzecie sens komentowanego przepisu wdraża się w tym, że zgromadzenie wierzycieli może być forum do dyskusji nad propozycjami układowymi pomiędzy wierzycielami a podmiotami uprawnionymi do ich złożenia. Możliwe jest składanie kontrpropozycji.

Po czwarte, nie trudno zauważyć, że inna jest przestrzeń do autokorekty propozycji układowych dokonywanej przez dłużnika, który dokonuje analiz pod kątem wielu posiadanych danych, przy znajomości polityki działalności gospodarczej i kierunków rozwoju na przyszłość. Inna jest natomiast przestrzeń do zmiany polegającej na tym, że inny uprawniony zaproponuję odrębne rozwiązanie na zgromadzeniu. Jeżeli taka zmiana nie była wcześniej przygotowana, to jej jakość może być wątpliwa.

Po piąte, na zgromadzeniu wierzycieli może nie stawić się o żaden z wierzycieli. zatem zmiana propozycji układowych mogłaby się okazać zmianą „ do pustej sali”. Z oczywistego punktu widzenia interesów wierzycieli lepiej jest aby wierzyciele zostali wcześniej powiadomieni o zmianach propozycji układowych i uzyskali odpowiedni tempus deliberandi co do sposobu głosowania. Dalej zauważyć należy, że ewentualne „poparcie bądź nie” układu wymaga po stronie wierzyciela skomplikowanego procesu decyzyjnego. Reprezentant wierzyciela obecny na zgromadzeniu wierzycieli,zaskoczony zmianą propozycji układowych może nie być kompetentny do podjęcia decyzji ad hoc w sprawie głosowania. Reprezentant wierzyciela, fizycznie obecny, może mieć pełnomocnictwo z konkretną instrukcją do głosowania, nie obejmującą nowej postaci propozycji układowych

Po szóste, wykładnia przepisów proceduralnych powinna być jednoznacznie pro restrukturyzacyjna. Może się okazać, że pod wpływem zmiany układu wierzyciele którzy wcześniej głosowali przeciwko układowi mogliby przemyśleć i niewykluczone, że w nowych warunkach zechcą poprzeć układ. Zwrot ”w przypadku zgłoszenia przez dłużnika, zarządcę albo nadzorcę sądowego zmian propozycji układowych głos wierzyciela oddany na piśmie za pierwotnymi propozycjami układowymi uważa się za głos oddany za zmienionymi propozycjami układowymi, jeżeli są one korzystniejsze dla tego wierzyciela. Pozostałe głosy traktuje się jako głosy przeciw układowi” nie oznacza to, że niedopuszczalne jest przerwanie obrad zgromadzenia wierzycieli celem umożliwienia wierzycielom ponownego oddania głosu nad zmienionymi propozycjami układowymi. Wypada wyrazić przekonanie o potrzebie istnienia pewnej motywacji do dokonywania zmian. Po cóż bowiem miano by zmieniać propozycje układowe, na korzyść wierzycieli, gdyby oddane głosy „na tak” pozostawałyby takimi głosami, a głosy „przeciwko” pozostawałyby głosami „przeciwko”.

Blog