Celem podstawowym ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów nie jest ochrona prywatnego czy indywidualnego interesu przedsiębiorcy bądź konsumenta. Ustawa antymonopolowa jest uregulowaniem z dziedziny prawa publicznego gospodarczego. W razie naruszenia interesu prywatnego uczestników rynku (przedsiębiorcy, konsumenta) ochrona praw tych jednostek może być realizowana w oparciu o unormowania ustaw z dziedziny prawa prywatnego, w szczególności przepisów kodeksu cywilnego. W praktyce mogą jednak pojawiać się wątpliwości z rozgraniczeniem interesu publicznego i prywatnego. W doktrynie dopuszcza się stosowanie przepisów antymonopolowych w celu ochrony prywatnych interesów przedsiębiorcy czy konsumenta (tzw. doktryna private enforcement). Obecnie doktryna ta ma także wymiar normatywny. Ustawa z dnia 21 kwietnia 2017 r. o roszczeniach o naprawienie szkody wyrządzonej przez naruszenie prawa konkurencji[1] określa zasady odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną przez naruszenie prawa konkurencji oraz zasady dochodzenia roszczeń o naprawienie szkody wyrządzonej przez naruszenie prawa konkurencji w postępowaniu cywilnym (art. 1 u.r.n.sz.).[2] Zgodnie z definicją legalną „naruszenie prawa konkurencji” oznacza „naruszenie zakazów określonych w art. 101 lub art. 102 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (…), lub zakazów określonych w art. 6 lub art. 9 ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów” (art. 2 pkt 1 u.r.n.sz.). Istotą regulacji jest zasada, że sprawca naruszenia prawa konkurencji jest obowiązany do naprawienia szkody wyrządzonej komukolwiek poprzez naruszenie prawa konkurencji, chyba że nie ponosi winy (art. 3 u.r.n.sz.). W zakresie nieuregulowanym w ustawie do odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną przez naruszenie prawa konkurencji stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego o czynach niedozwolonych (art. 10 u.r.n.sz.). Dochodzenie roszczeń odszkodowawczych z tytułu naruszenia prawa konkurencji jest dla poszkodowanego łatwiejsze niż dochodzenie roszczeń deliktowych m.in. z uwagi na domniemanie, że naruszenie prawa konkurencji wyrządza szkodę (art. 7 u.r.n.sz.), domniemanie winy (art. 3 u.r.n.sz.) i instytucję wyjawienia środka dowodowego (art. 17 ust. 1 u.r.n.sz.).

c malesuada fames ac turpis velit, rhoncus eu, luctus et interdum adipiscing wisi. Aliquam erat ac ipsum. Integer aliquam purus. Quisque lorem tortor fringilla sed, vestibulum id, eleifend justo vel bibendum sapien massa ac turpis faucibus orci luctus non, consectetuer lobortis quis, varius in, purus. Integer ultrices posuere cubilia Curae

Blog