Sąd restrukturyzacyjny zakwestionował konstrukcję układu częściowego, w ramach którego mniej niż 1 % ogółu wierzytelności został wyłączony z układu częściowego, a wierzyciele zabezpieczeni rzeczowo na składnikach majątku zostali objęci tym układem.
Sąd restrukturyzacyjny posłużył się jednak całkowicie pozaustawowym kryterium ilości wierzytelności objętych i nie objętych układem częściowym. Zgodnie z ustawą nie ma znaczenia jaka procentowo ilość wierzytelności pozostaje poza układem częściowym.
Sytuacja wierzyciela zabezpieczonego rzeczowo w układzie częściowym jest tylko w pewnym sensie gorsza niż w układzie zwykłym (niemniej układ częściowy musi przewidywać pełne zaspokojenie takiego wierzyciela, a układ zwykły już nie) ale jest to oczywista konsekwencja konstrukcji ustawy. Skorzystanie przez dłużnika z instrumentu ustawowego nie jest niczym nagannym.
Wniosek o układ częściowy nie krzywdzi wierzycieli, gdyż :
- „Pokrzywdzenie wierzycieli” to płaszczyzna dylematu wyboru pomiędzy upadłością dłużnika a jego restrukturyzacją, a nie między restrukturyzacją a jej brakiem.
- Wierzyciel zabezpieczony rzeczowo uzyska c a ł e zaspokojone gwarantowane przedmiotem zabezpieczenia, bez kilkuletniego oczekiwania na przeprowadzenie egzekucji i jej ukończenie (przeciwnie: w ramach układu Wierzyciel będzie uzyskiwał sukcesywne spłaty);
- Egzekucja dla wierzyciela zabezpieczonego rzeczowo wiąże się z ryzykiem /1/ obniżenia wartości oszacowania nieruchomości, /2/ wysokich kosztów egzekucji, takich jak opis i oszacowanie, wynagrodzenie komornika, itp. /3/ koniecznością znoszenia przywilejów egzekucyjnych zgodnie z art. 1025 k.p.c.
- Ustawodawca założył implicite przymusowe objęcie Wierzyciela zabezpieczonego rzeczowo układem częściowym – twierdzenie, że układ częściowy prowadziłby do pokrzywdzenia Wierzyciela zabezpieczonego rzeczowo, któremu proponuje się pełne zaspokojenie jest wewnętrznie sprzeczne
- Nie ma żadnego znaczenia prawnego proporcja zobowiązań objętych układem częściowym do zobowiązań pozostających poza układem.
Blog