1 grudnia 2021r. wchodzi w życie art. 151 ust. 2a pr. restr., który zasadniczo zmieni panoramę restrukturyzacji. Do objęcia z mocy prawa układem wierzytelności zabezpieczonych rzeczowo na składnikach mienia upadłego (hipoteką, zastawem, zastawem rejestrowym, zastawem skarbowym lub hipoteką morską) nie jest konieczna zgoda takiego wierzyciela jeżeli dłużnik przedstawił wierzycielowi propozycje układowe przewidujące pełne zaspokojenie, w terminie określonym w układzie, jego wierzytelności wraz z należnościami ubocznymi, które były przewidziane w umowie będącej podstawą ustanowienia zabezpieczenia, nawet jeżeli umowa ta została skutecznie rozwiązana albo wygasła, albo przewidujące zaspokojenie wierzyciela w stopniu nie niższym od tego, jakiego może się spodziewać w przypadku dochodzenia wierzytelności wraz z należnościami ubocznymi z przedmiotu zabezpieczenia. To samo dotyczy wierzytelności zabezpieczonych przewłaszczeniem na zabezpieczenie. Dla praktyki płyną następujące wnioski. Po pierwsze, pod pewnymi warunkami, nie będzie trzeba się pytać wierzyciela zabezpieczonego rzeczowo o zgodę na objęcie wierzytelności układem. Nie będzie zatem ryzyka pozostawienia poza układem kluczowych wierzycieli. Po drugie, wierzyciele otrzymujący „pełne zaspokojenie” zapewne będą głosowali za układem (zgodnie z nowelizacją z mocą od 1 grudnia, jeżeli propozycje układowe obejmują wierzycieli zabezpieczonych, to podział na grupy jest obligatoryjny). Będą zatem swoistymi lokomotywami wyborczymi ciągnącymi poparcie dla układu.

Począwszy od 1 grudnia w przypadku zgłoszenia zastrzeżeń co do układu sąd może zobowiązać nadzorcę albo zarządcę do przedłożenia opisu i oszacowania przedsiębiorstwa (art.164 ust. 3a pr. restr.).

Blog